Sinar mate ari masok liwat lubang angen kamar ku, hekali ku bukak mate pacak hilau. Rupe e ari la pagi. Ku cepet-cepet hembayang hubo hude langsong mandik. Ku tingok aya beringkes ken gi kebon.
“Aya, ku gi la ok ngikot ke mesjid ari rayo kelak?” Tanyakku.
“Gi ngape? Nye ken gi cekau di mesjid, ngacau urang kelak gawe e!” Nyaot Aya ku.
“Wee ya, ajak la ku ne. Ku nek ningok langsong, cem mane urang ngumpol to!’’ Kelak ku pacak tahu ngumpol tu ape, gune ape, macem mane acara e. Helame ni ku nye nenger dari kisah urang!” Kate ku ngerayu Aya.
”Weh, men biase e berik-berik gi ke mesjid nye gi ngacau, gi biseng, begagil gawe e!” Nyaot Aya ku la mulai kesel.
”Mbo, Aya pukok e ku be janji dak ken biseng, cekau ken ngacau urang di mesjid!” Rayu ku pulek.
Lame Aya miker e, hude tu kate a, ”hmm, mbo lah, tapi awas ok men ngelanggar janji, kelak-kelak e dak usa ngikot kumpol agik ke mesjid”.
”Yess,,mbo ya ku janji” kate ku hambil heyum karena ingen.
Hari sebelum rayo ku nanyak ken Mak ku, ”Mak ade dak yeng ken nek di tulong?”.
”Dak de dak...” nyaot Mak ku.
“Ooo... men cem tu ku maen ken kanti ku, ok?” Tanyak ku.
”Mbo, dak usa lame-lame” kate Mak ku.
Ku gi ke uma Dela, karna uma die dekat ken umahku. Pas la dateng ku langsong nugak die.
”Del ....o...Dela,,maen yo!” Kate ku.
"Oyy, yo!” Nyaot Dela.
”Kite maen ape?" tanyak ku.
"Hmm, cem mane men kite maen karet!” Nyaot Dela.
”Mbolah, bagus la maen tu” kate ku.